Nie tylko "Piękno na dłużej"

Zenon Dytko poeta, kolega po piórze z Klubu Literackiego w Katowicach. (Spotykamy się comiesięcznie – w przedostatni piątek miesiąca w MDK "Koszutka" o godz. 17). Piszący poezję i jej sympatycy zawsze są mile widziani. Na tych spotkaniach pojawiam się od marca 2009r. Prowadzi je redaktor PR Katowice – Pan Maciej Szczawiński.

Wracając do Zenka, mam wszystkie jego tomiki, które nam wręcza, zaprasza do swojej poezji.

Grymas „O” (2007)

D i inni (2010)

Prysznic (2011)

Ty i ja (2012)

Zmiany klimatyczne (2013)

Żuk Gnojarz I Gwiazdy (2014)

Piękno na dłużej (2018)

Poezja Dytki jest specyficzna, zyskała już nawet nazwę „dytkizm”. Jest inteligentna, oryginalna, autor nie poetyzuje. Jego wiersze to cykl opowieści o: rzeczywistości, znajomych, kobietach, wysłuchanej muzyce, przeczytanych książkach i naukowych czasopismach, o własnych odczuciach. Jest wnikliwym obserwatorem i interlokutorem sytuacji, czasem nawet trywialnych. Często wpada w ironiczny, a nawet sarkastyczny ton, innym razem w wierszach jest zabawnie i gorzko-śmiesznie. Jego życiopisanie dzieje się w konkrecie.

We wstępie autorstwa Macieja Szczawińskiego czytamy „Piękno na dłużej” czytamy   (…) w dotychczasowych tomikach obraz w tej poezji deformowały jawne intencje karykaturowania i siebie, i świata.(…)Im głębiej jednak w las tym mocniej objawia się „podszewka” dytkizmu…Czyli całkiem imponująca erudycja. Autor, co do tej pory mogliśmy domniemywać, jest nieźle obeznany nie tylko ze starożytną i współczesną filozofią, ale też klasyczną muzyką, malarstwem, tudzież dziedzinami tak specjalistycznymi jak psychologia czy nauki przyrodnicze. Niniejsza publikacja przynosi obok nawiązań do dotychczasowej twórczości prawdziwy „wysyp” owych kompetencji.(…)

Kilka wierszy z „Piękna na dłużej”

Kraków 2

córka poetki

może 8 lat

oczy duże zdziwione

jak z bajki o Cypisku

chyba w ogóle nie przebywa

z dziećmi w swoim wieku

mała-stara na imprezie

siedziała z matką słodziła

swoją herbatę 5 łyżeczkami

matka czytała swoje wiersze

sala duża głos słaby

niewiele zrozumiałem

młody rencista wysiaduje

w wieku 29 lat byłem rencistą

który nie pracuje przesiadywałem

więc w kawiarni przy herbacie bo

na więcej nie było mnie stać

jest taka sztuka T. Różewicza pt.:

„Stara kobieta wysiaduje” akcja

sztuki w przedstawieniu telewizyjnym

działa się w kawiarni ale pa W. mówi

że akcja sztuki dzieje się na śmietniku

matka zaś twierdzi że wolałaby nie żyć

wcale niż żyć na śmietniku ja na razie

też nie muszę bo od 20 lat mam znów

pracę jednak mówię do siebie i stale

to sobie powtarzam: „trzymaj się Zenek

byś nie znalazł się na śmietniku!”

boża iskra

Hellen Keller wcześnie stała się głuchoniema

i niewidoma przełomowym momentem

jej życia była chwila gdy uświadomił sobie

swoje ”ja” poprzez język uzyskała

swoje człowieczeństwo podobnie freski

Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej

kiedy Bóg Ojciec dotyka swojego syna

ich palce nieomal stykają się

ten budzi w letargu i staje się tym

kim miał się stać

co zostało

przeminęły: amerykański abstrakcjonizm

francuski surrealizm sowiecki konstrukcjonizm

włoski futuryzm niemiecki Bauhaus

szwajcarski dadaizm i holenderski de Stijl

zostały: wiara chrześcijańska i Państwo Środka.

pomnik przyrody

mamy dużo roślinności pod oknami

w większości posadziła ją sąsiadka

której maż przyjął mnie kiedyś do pracy

sąsiadka ta wyprowadziła się a Jej mąż

odszedł na emeryturę przylatują do nas

różne ptaki i zaglądają nam do okien

przylatują zaglądają i być może myślą:

„co to za piękni ludzie tu mieszkają że mają

tak pięknie pod oknami i do tego chyba nas

lubią”

Wiersze z przedostatniego tomiku Żuk Gnojarz I Gwiazdy (2014)

o poezji

dziś otrzymałem zbiorek poezji

cieszę się nimi wiersze

piękne liryczne ciepłe obrazowe

proste komunikatywne

przemawiające do uczuć

widać w nich że poetka ma dosyć

zimy i tęskni za wiosną

naprzeciwko

w oknach samotnej pięknej

i zadbanej czterdziestolatki

znów płoną światła odbijają

się w jej szybach gałęzie

drzew którymi kołysze wiatr

gdy wieczorem gaszę światła

w swym pokoju u niej na

czwartym piętrze naprzeciwko

wciąż płoną lampy

o solidarności

„po co oni przesyłają mi te wiadomości

o rewolucji na Ukrainie mnie to w ogóle

nie interesuje” mówi facet w kawiarni

siedzi z kobietą sączą piwo ze szklanek

z kominka bucha ciepło

na śmierć

kiedyś kiedy nie będzie już

dzikich zwierząt

a wszystkie kraje będą

demokratyczne –

nie będzie z kim walczyć

ludzie zanudzą się na śmierć

i nic nie będzie

nas również

Zenon Dytko